Κάποτε γνώρισα έναν περίεργο τύπο. Ισχυριζόταν πως όταν γεννήθηκε κάποιος του φόρεσε ένα μαγικό ζευγάρι μάτια που είχαν την ιδιότητα να βλέπουν το μέλλον με μια συγκρατημένη απαισιοδοξία, ή αλλιώς με μία λανθάνουσα αισιοδοξία. Η λάθος κοινωνικοποίηση του ανθρώπου αυτού λόγω της παράξενης όψης των πραγμάτων τον έκανε να αναπτύξει μια άλλη φοβερή δύναμη: μύριζε στους ανθρώπους ανάλογα με το αν τους συμπαθούσε και μάλιστα μπορούσε να μυρίσει και αν τον συμπαθούν οι άλλοι. Τι πιο ειλικρινές; Σε συμπαθώ και μυρίζω όμορφα όταν είμαι κοντά σου, σε αντιπαθώ και βρωμάω. Αυτός ο άνθρωπος είχε μια μανία με τις σοκολάτες, ιδιαίτερα αυτές που είχαν δώρο κάποιο αυτοκόλλητο. Και του άρεσε να ζωγραφίζει. Αγαπημένο του χρώμα ήταν το πορτοκαλί. Λάτρευε τα σκυλάκια και όταν μεγαλώσει πάντα ήθελε να γίνει αστροναύτης. Βέβαια ήταν αρκετά μεγάλος για να πραγματοποιήσει το όνειρό του όμως αν τον ρώταγες, αυτό θα σου απαντούσε.
Αυτόν τον άνθρωπο τον συνάντησα μια μέρα και μου μύριζε πότε γιασεμί και πότε βραστό κουνουπίδι. Είμαι και εγώ λίγο αλλόκοτος και έτσι δεν είχε αποφασίσει αν με συμπαθεί ή όχι. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν τον συνάντησα μια μέρα ηλιόλουστη να γράφει σε ένα παγκάκι με πορτοκαλί μαρκαδόρο
«Όποιος μεγαλώσει πρώτος βρωμάνε τα πόδια του»
Το καβουκι 
πιφ!
χα!
Ουφ… μπερδεύτηκα.
Η δίδυμη αδερφή μου γεννήθηκε πρώτη αλλά όλοι μου λένε
πως αυτό σημαίνει ότι εγώ δημιουργήθηκα πρώτη.
Τελικά, θέλω να ξέρω: ποιας τα πόδια βρωμάνε;
Υ.Γ.:
ίσως, βέβαια, να τη γλιτώνουμε και οι δύο διότι δεν έχουμε ακόμα μεγαλώσει…
Αλήθεια, πότε μεγαλώνει κανείς;
μαλλον μεγαλωνεις οταν σκεφτεσαι τι ωραια που ειναι να εισαι παιδι και σκεφτεσαι λιγο με αριθμους
οταν μαθαινεις τους αριθμους θα ελεγα κανεις το πρωτο σου βημα προς τα γερατια
αν εχετε φροντισει πριν κοιμηθειτε να γαργαλατε η μια τα ποδια της αλλης και αγκαλιασμενες ιδρωμενες με αναψοκοκκινισμενα μαγουλακια πεφτετε σε ενα γαληνιο υπνο τοτε μπορει να καθυστερησετε το μεγαλωμα….
🙂
αυτα μου ταπε ο περιεργος τυπος
Πριν κοιμηθούμε μου ζέσταινε τα πόδια το χειμώνα και δρόσιζα τα δικά της το καλοκαίρι. Γι αυτό κάθε πρωί που ξυπνούσα βρισκόμουν σε διαγώνια θέση.
Ευχαρίστησε, σε παρακαλώ, εκείνον τον περίεργο τύπο για τη θύμηση τούτη.
🙂